“Ja, ik behoorde tot een sterke lichting in Neerpede”, waarna Nerickx meteen kon beginnen aan een rondje namedropping. Albert Sambi-Lokonga zit intussen in de Premier League. Ook Mike Trésor is aan de slag in de Premier League en Sebastiaan Bornauw is tegenwoordig een vaste waarde in de Bundesliga. Ik blik terug zonder spijt of weemoed. Sommige jeugdspelers breken door en schoppen het tot topclubs. Anderen verzeilen bij een lokale club, en dat was dus mijn lot. Blessures hebben een rol gespeeld, maar ook mijn studiekeuze heeft natuurlijk invloed gehad. Ik koos voor mijn studies als industrieel ingenieur en die bleken moeilijk te combineren met topvoetbal. Nu, bij Huizingen is het ook plezant, hoor. En intussen werk ik trouwens in Brussel-Noord als projectingenieur voor Engie.”
Na Neerpede ging het voor Nerickx richting Tubeke. “Ook daar pakte ik nog enkele jeugdtitels, om uiteindelijk bij Lembeek mijn debuut te maken in de eerste ploeg. Bij Huizingen ben ik aan mijn tweede seizoen bezig en gaan we natuurlijk vol voor het behoud. De situatie in derde afdeling maakt het er ons helaas niet gemakkelijk op. Wellicht zakken straks drie ploegen rechtstreeks, terwijl zelfs de dertiende het risico loopt op een barragematch. Met die zes op zes zijn we gelukkig op goede weg, zodat we opnieuw uitzicht krijgen op de veilige twaalfde plaats.”
Portie geluk
In Sint-Genesius-Rode was het zondag de Molenbekenaar zelf die zich tot matchwinnaar kroonde. “In het eerste kwartier werden we helemaal overspoeld door een sterk Rhodienne, dat verdiend op voorsprong klom. Dario Grazini bracht ons langszij met een afstandsschot. In de tweede helft waren we op verdedigen aangewezen. Rhodienne knoeide gelukkig met de kansen en na een voorzet van Mehdi Maimouni kon ik scoren. Zo kon ik over een geslaagde invalbeurt spreken. Na amper elf minuten mocht ik al invallen na een blessure bij Daan Dubois. We kunnen eindelijk opnieuw naar boven kijken. De strijd is nog lang niet gestreden.”
